De urgentie is groot om de samenwerking tussen het bedrijfsleven en het onderwijs in het bèta-domein beter te laten verlopen. Als je kijkt naar de grote maatschappelijke vraagstukken dan kun je niet om techniek heen. Techniek speelt de komende jaren een grote rol bij alle grote thema’s: de klimaatagenda, zorg en technologie, mobiliteit en infrastructuur. Je kunt niet meer zonder techniek. We hebben de maatschappelijke opdracht om na te denken over de vraag hoe we deze samenwerking kunnen intensiveren. We zijn tot elkaar veroordeeld in de positieve zin van het woord.
Er is een tekort aan docenten in de technische beroepen. Ondertussen is het zo dat -als ik mij aanbied als docent voor een universiteit, hogeschool of andere opleiding- ik niet zonder meer mijn kennis kan overdragen aan studenten. Ook als ik wel iets daarin zou kunnen betekenen. Het is raar dat we daarop vastlopen.
Laten wij de hybride docent als norm gaan hanteren voor de toekomst. Dus niet als uitzondering, zoals op dit moment het geval is. Wat mij betreft staat in 2025 geen enkele docent in het bèta-onderwijs exclusief voor de klas, maar is de docent ook in verbinding met de beroepspraktijk.
Natuurlijk realiseer ik mij dat er geen concessies gedaan kunnen worden wat betreft de pedagogiek en thema’s daaromheen. Maar laten we nadenken over de vraag hoe de toerusting zou kunnen plaatsvinden zonder verlies aan kwaliteit en zoeken welke mogelijkheden er zijn om uiteindelijk het reservoir aan docenten te vergroten en de samenwerking tussen bedrijfsleven en onderwijs te optimaliseren.